
¡¡Ái Dios!!
É possíbel, que tenha xá falado, no lugar que poida servir de escondida sepultura à pesada carga deste corpo.
Que tán contra a minha vontade sostenho.
Se a solidón, que prometem estas serras, non me mente.
¡¡Ái desditádas!! Quán mais agradábel companhia forom estes riscos e malezas à minha tençón.
Pois me darám lugar, para que com queixas, comunique a minha desgraça ao Céu.
Que a ningúm ser humano!
Pois, non há ninguém nésta terra, de quem se poida esperar conselho!
Na dúvida, busco alívio nas queixas, e remédio para os meus males.
MANUEL CALVIÑO SOUTO