ESCRITORES HISPÂNOS (TOMÁS BORRÁS)

BORRÁS, Tomás (Madrid, 1891-1976). Novelista muito prolífico agora caído no esquecimento. Estudou com Navarro Ledesma no Instituto de San Isidro. A sua melhor obra está nos seus contos: “Noveletas” (1924), “Cuentos con cielo” (1943), “La cajita de los asombros” (1947), “Algo de la espina y algo de la flor” (1954) e “Pase usted, fantasía” (1956) entre outros. Parece ser que escrebeu mais de cinco mil artígos xornalísticos, desde os doze anos até à sua madurez. Cultivou outros xéneros: escrebeu “La esclava del Sacramento” (1943), (biografía dramática) situada no Madrid de 1840 a 1865. A maior parte da sua produçón é novelística, “La pared de tela de araña” (1924; segunda ediçón, 1960), que oferta escenas costumbrístas da vida em Marrocos, especialmente no que se refere às relaçóns entre homes e mulheres; “Checas de Madrid” (Cádiz, 1940), com visóns alucinadas de unha cidade aterrorizada pola guerra; “La sangre de las almas” (talvés 1947; segunda ediçón, 1955), conmovedor relato das diferênças entre a teoría e a práctica revolucionárias, ainda que a miúdo chega a esaxerar, o qual converte o relato em inverossímil; “La mujer de sal” (1925), drama pasional de unha mulher que se suicida ao saber que o seu amante ama a unha mulher rica. Os críticos ignorarom a sua obra, mas resulta interesante o tratamento que dá aos dictadores como heróis das suas novelas, e polo uso de xiros dialectais. Falta-lhe profundidade e as relaçóns entre as personáxes nunca som expostas com claridade. Ao final da sua vida publicou “Retratoteca” (1973) e “Madrid, madrileño” (1975).

OXFORD

Deixar un comentario