Azcárate, Gumersindo de (León, 1840 – 1917). Filho de Patricio de Azcárate (1800-1886), escrebeu vários libros filosóficos como: “Del materialismo y positivismo contemporáneos” (1870). Converteu-se num filósofo social e político, e em defensor do “Krausismo”, abonou-se às teorías utilitárias de Herbert Spencer. Estudou dereito na Universidade de Oviedo e durante muitos anos foi diputado a Côrtes como representante de León. Entre os seus trabalhos mais conhecidos están “Estudios económicos y sociales” (1876), “Estudios filosóficos y políticos” (1877), “La constitución inglesa y la política del continente” (1878), “Tratados de política” (1883), “El régimen parlamentário em la práctica” (1885) e unha interesante “Minuta de un testamento” (1876), que resume as suas ideias políticas. A sua posiçón liberal foi o branco das críticas dos sectores ultrarrelixiosos representados por Menéndez y Pelayo.
OXFORD