Durante várias décadas a nossa compreensón do electromagnetismo permaneceu detida, limitada ao conhecimento de unhas poucas leis empíricas, à indicaçón de que electricidade e magnetismo estabam intimamente, ainda que misteriosamente, relacionadas, à suspeita de que tinham algo que ver com a luz, e ao conceito todavía embrionário de campos. Había ó menos once teorías do electromagnetismo, todas elas equivocadas, menos unha. Entón, num intervalo de poucos anos, a década de 1860, o físico escoçês James Clerk Maxwell desarrolhou as ideias de Faraday num formalismo matemático que explicou a relaçón íntima e misteriosa entre a electricidade, o magnetismo e a luz. O resultado foi um sistema de equaçóns que descrebem as forças eléctricas e magnéticas como manifestaçóns de unha mesma entidade física, o campo electromagnético. Maxwell había unificado a electricidade e o magnetismo nunha só forza. Ademais, demonstrou que os campos electromagnéticos podiam propagar-se polo espaço na forma de ondas. A velocidade das dictas ondas quedaba determinada por um número que aparecía nas suas equaçóns e que calculou a partir dos dactos experimentais obtidos uns anos antes. Constatou com estupefaçón que a velocidade calculada era igual à velocidade da luz, que entón xá era conhecida experimentalmente com unha marxem de erro de um por cento. ¡Tinha descuberto que a luz era unha onda electromagnética!
STEPHEN HAWKING E LEONARD MLODINOW
O Pomar 