
Penso eu, que algunha xente da mais cultivada, xá ouviría falar do refrescante “Xabón de Alepo”, que fica alá pola actualmente tán cacareada Síria. Por vía, de unha das guerrinhas às que nos tenhem tán acostumados na última década os nossos “sócios” occidentalizados. Alí, tropezou de morros a curiosa “Primavera Árabe”, que non começou em Marrocos (que boa falta lhe faría) como sería lóxico, mas por causas que talvez desconhecemos este país “amigo” foi poupado à devastaçón xeral. Bom! Logo a cousa foi andando por aí a diante, como se fora unha tempestade, ou melhor um andazo “democrático”, como por casualidade a xente facía a “onda” levantísca, e quería liberdade e democracía, mas non foi precisamente nada disto que recebeu. Pois, xá se sabe que democracía, o que se dí democracía, é para os ricos. Os pobres desgraçados terán de se contentar com unha “dictadura amiga”, e dar graças que non haxa guerra (como depois veremos que non foi o caso). Claro que, ó chegar à Líbia, a situaçón xa non se puido disfarzar mais, e alí os “Actores” tiverom que dar a cara abertamente, depois de unha cruenta invasón militar, bombardeos, assassinatos, tudo acabou em roubo de petróleo (e de boa qualidade por certo). O Exípto, também tivo a sua parte de “democrácia” militar, como recompensa, que som rapazes muito moderados e amigos de Occidente. Porém, quando chegarom para “democratizar” a nossa Síria ¿Que passou? ¡¡Que se tinham esquecido, que a Síria era um “protectorado” da Unión Soviética!! Claro, que ao encontrar-se com xente bem armada, a valentia Occidental merma muito, mas mesmo muito. Bem! ¿Com tudo isto, quería decir o quê? Quería somente falar de um gratificante prazer de vrán, chamado “Xabón de Alepo”, que nos luxuriantes e calorosos atardeceres do estío, pon ó nosso alcance os paraísos de Ala. Boa vida, à que nos transporta diariamente, luxo que ainda que modesto, non deixa por isso de ser altamente gratificante. Com unha concentraçón do trinta por cento de loureiro e azeite de Olivia, tudo isto pola módica quântia de dez “eurósios”, que revitaliza os nossos “neurónios” atormentados pelas guerras, mortes e chacinas, que nos oferta o “Telediário das nove”, voceiro e espelho, de unha civilizaçón Occidental profundamente miserábel.
LÉRIA CULTURAL