Arquivos diarios: 19/07/2018

.

               Até á chegada da física moderna acostumaba-se a pensar que todo o conhecimento sobre o mundo podería ser obtido mediante abservaçón directa, e que as cousas son o que parecem, tal como as apercebemos através dos sentidos.  Mas os éxitos espectaculares da física moderna, que está bassada em conceitos, como por exemplo os de Feynman, chocan com a experiência quotidiana, , e demonstraron que non funciona así.  Portanto, a visón inxénua da realidade non é compatíbel com a física moderna.  Para tratar com éstas paradoxas, adoptaremos unha posiçón que denominaremos “realismo dependente do modelo”, bassado na ideia de que os nossos cérebros interpretan os dactos que os órgans sensoriais lhe fornecem, elaborando um modelo do mundo.  Quando o modelo explica satisfactoriamente os acontecimentos, tendemos a atribuir-lhe a el e aos elementos e conceitos que o integran, a qualidade de realidade ou verdade absolucta.  Mas podería haber outras maneiras de construir um modelo da mesma situaçón física, empregando em cada unha délas conceitos e elementos fundamentais diferentes.  Se duas de essas teorías ou modelos predicen com exactitude os mesmos acontecimentos, nom podemos dicer que non sexa mais real que a outra, e somos libres para utilizar o modelo que nos resulte mais conveniente.  Na história da ciência temos ido descubrindo unha série de teorías ou modelos cada vez melhores, desde Platón á teoría clássica de Newton e ás modernas teorías quânticas.  Resulta natural perguntar-se se ésta série chegará finalmente a um ponto definitívo, unha teoría última do universo que inclúia todas as forças e prediga cada unha das observaçóns que podamos facer ou se, polo contrário, continuaremos a descubrir teorías cada vez melhores, mas nunca unha teoría definitíva que xá non poida ser melhorada.  Polo momento, carecemos de resposta a ésta pergunta, mas conhecemos unha candidacta a teoría última de tudo, se realmente existe tal teoría, denominada “Teoría M”.  A teoría “M” é o único modelo que alberga todas as propriedades que cremos debería ter a teoría final, e é a teoría sobre a qual bassaremos a maior parte das reflexóns ulteriores.

stephen hawking e leonard mlodinow