.
Sonho terríbel. O día 15 de Xaneiro de 1915, no Largo das Gralhas hora das 5,20 da manhán, toda a noite andei em convulsóns com sonhos, mas acabaron por esquecer-me todos. Vín a Rosa da Teixucha de luto e triste. O 18 de Xaneiro de 1915, fún-me deitar e puxen-me a pensar na vida, com viva ideia e firme nos meus actos passados, e no Spírito… ante passados mortos, “ad calaveran”, etc… e sempre dando voltas na cama e a pensar em “muliéribus”… despois de largo tempo, logrei pegar no sono. Sonhei que andava xunto de unha igrexa de Lisboa (de Santo Cristovao), eu entrei de rodacú, porque tivem um pensamento de que era bô así. E vín a Fco. da Furuda ír por um caminho, despois vín unha sacristía e um home com unha luz que entrou também nunha igrexa, logo fún e entrei tamém, e neste momento, como que me quería afectar o medo, e acto seguido desperto e vêm o Spírito… inquietar-me de tal modo e com tanta força, que eu bramaba com grandes gritos e alaridos, que os padeiros que estabam velando quedarón surpreendidos; ó despertar ouvín decir ós companheiros éstas fráses, etc… “Está endemoniádo, grunhía como um cán”. O día 19 de Xaneiro de 1915, sonhei que estaba na terra, proximo de mím estaba Maria da Ganeca, a atmosfera estaba escura como de noite, e eu andava facendo cabriolas. O día 20 de Xaneiro de 1915, sonhei que estaba no sítio da Fraga, onde andaban uns poucos de rapazes, um deles fixo-me unha partida, e eu andaba detrás del para bater-lhe. Logo, vexo aparecer Guilhermina do Bértolo com o rostro resplandecente que parecía fogo.
manuel calviño souto
Publicado en Uncategorized
.
O Pomar 