.
Paseo malo. O día 24 de Septembro de 1911, habia festa em Guillade de baixo, fún a ela e duas vezes chamei unha nena, quando xa estaba chamada, fún para o torreiro pensando que vinha para mim, e sái que vinha para outro, o meu rostro desfigurou-se. Passados uns momentos, vexo vir o Sr. Cura Val, eu aproximei-me del e fomos para xunto do Cemitério, unhas nenas dixeron esta aspiraçón ¡Chis! ¡Chis! ¡Chis! Eu, non mirei pra ningum lado, seguin xunto com el até ó Cemitério. Contei-lhe tudo o que passaba de malo, e el dixo que as minhas visitas eran raras, e em vários casos firmes, el negaba, entón den-lhe 20 reais e despois retirei-me. O día primeiro de Outubro de 1911, meteu-se-me unha cousa num olho, que cuidei de quedar cego, nem alhos, nem exorcismos facian nada, e naquel olho non tinha nada material, e non podia ver a luz do día, andei dez días de cama, parecia que me queria dar unha febre, e o olho estava inchado e tamém parte da cara. O día 18 de Outubro o Fadista, negou-me o dinheiro, e o 21, estando a rachar um canhoto, cravei o gabilán da machada pequena no xoelho do pé dereito, estando de cama dous meses, quase moribundo. Sonhei que estaba falando com o Sr. Val, outro día sonhei com um quadro e um gato, e debaixo da minha almofada cantaba a interxeiçón da páxina 11, tinha-se-me reventado o golpe, e ó momento, formou-se-me unha dor horríbel, que me facia gritar alto até de manhán, em que decia que era o começo da minha morte, com unha forte dor de cabeza, Os sonhos pola noite, eran tán numerosos, como estranhos; exemplo: das vinte ou trinta voltas que levou este sonho, unha das principais, foi sonhar que tinha um furón, e me fuxira para dentro do Eido, e alí habia uns tobais, polo que se meteu num deles, eu corria detrás xulgando que iba sair o coelho, e ouvin unha voz humana dentro, e a voz foi-se facendo mais aterradora, até que quedei com um medo inmenso, polo que despertei com o susto; a minha barriga parecia um depósito de aire. O 17 de Novembro de 1911, ás 12,40 da noite vem o Spírito… inquietarme. O 18, polas 12 da noite, e polas cinco da manhán. O 21 polas 5,40 da manhán. Todos estes días, vem o Spírito… molestarme.
manuel calviño souto
Publicado en Uncategorized