.
Á porta do exótico Bar
a muller andaba a saltos
entre puntos suspensivos. calando.
Despois o riso da muller
esvaraba ou baixaba escaleiras
apresuradamente
O vislumbre dun degradarse
imprimía unha graduazón
e era unha progresón xa elevándose,
á inversa, simulada:
e percibíase o tempo xusto
entre chanzo e chanzo
e o corto silencio entre dous golpes
era un grao azul de resaibo,
non de azul de mar,
de azul soleado
ou de azul escuro
entre estrelas brancas,
e en frente,
na parede apaciguada
por pintadas, contida
a resignazón, un
baixo relevo figurando
a Auga e a Terra
impuña un silencio elegante,
introducía unha omisón compasiva:
por non ferir e esaxerar o ar
con respirazón compulsiva
con careta sonora
con rabia innecesaria
con berro a destempo
da ignorancia.
O Pomar 