.
Pregúntolle ao veciño Xeneroso
pola fonte vella
e dime que inda non cansou.
Da fonte nova de Pazos
vou á fonte vella,
alá no cachafundo,
e adiviñoa tras os vimbios
e máis a broza de silvas.
Escondida e viva está
como a infancia nosa
no barrio
cando non se botara a perder
o riso de fuxir á chamada das nais.
Escondida e sonora anda
como toda a infancia,
como aquela en que, ocultos,
rubiamos castiros
pra sacarlle solfeo a botes e cacharros…
¡Ouh, Eido da Sorna, ouh lugares
da nenez agora con cerco
de silvas
e de uvas de can hoxe como onte
embriagados!
O Pomar 