.
Xa non ten Historia pra contar,
xa está entregue a outro destino
o portalón da Inquisición.
Noutrora pazo, arestora fachada
medio inclinada cara a dentro.
Hoxe máscara con vertixe
cara ao interior do seu pasado.
Sentín máis emoción, e máis medo,
e máis abraio, e máis lonxanía
ao cruzar o seu limiar
-!que morra a Institución! –
que ao pasar por debaixo
do túnel da Caniza,
cos seus dous kilómetros e medio,
e que polo visto o fixo Alguén
no día da inauguración,
tras muitísimas e fatigosas visturias.
Cando crucei a Porta
dei un vasto paso cara a profundidade
dos tempos, e a vertixe
que sentin, se fora de noite,
ou en soño, podia comparar-se
ao paso que algunha vez deu
Athanasius Pernath, cando
semellaba descaír cara adiante,
obnubilado polo Golem.
Eu, ao tempo que a fachada,
pareceume cair cara adentro,
cara ao pasado das idades
e as nubes das xeracións.
O Pomar 