Arquivos diarios: 25/09/2015

ASTRONOMIA

               Nós que sabemos, que a vida é mero producto do azarento acaso.  E que quem manda sobre as nossas cabezas é o Caos Universal da nái Natureza.  Pelo que non podemos deixar de sentir profunda preocupacion, con o devir. 

                 Os nossos probes cerebelos, nadan entre a presuncion e a temeridade, para intentar penetrar os segredos da “Dança das Esféras” buscando o conhecimento que nos permita escapar á morte deste mundo.  Senon for engulido antes pelo buraco negro de Saxitário, a nossa Galáxia á qual chamamos “Via Lactea”, e é unha mais das oitenta milhons de Galáxias que povoan o ” Universo visibel”, acabará chocando com a Galáxia de Andrómeda, num cataclismo tamanho que fundirá ambas nunha sola, com um único “Buraco Negro” central

                 Cuitada enton da vida na terra, será angustiosamente necessário abandona-la antes, e buscar outro planeta similar a enormes distancias Cósmicas.  Para continuar a vida nele teriamos que levar connosco “As Sementes” de tudo, pois non temos a certeza de que a nái Natureza, sexa capáz de repolas no “Espaço-Tempo” que nos é necessário.  As esperanzas actuais, están centradas no fenómeno celeste conhecido como “Saxitário A*”, no qual parece encontrar-se o “Buraco Negro” do centro da nossa Galáxia, dum tamanho cinco milhons de veces maior que o Sol.  Xerando com o atricto da sua rotacion unha enorme luminuosidade no centro da “Via Lactea” na constelacion de Saxitário.  Os “Buracos Negros”, algums deles “Supermassivos”, que abarcan milhons ou íncluso miles de milhons de veces o tamanho do nosso sol, estan no nucleo das Galáxias tragando as estrelas que vai xuntando no seu redemuinho, com os  respectivos sistemas planetarios e gás, incesantemente durante miles de milhons de anos

                  Ademais de caníbais, os “Buracos Negros” tamen nos abrem a possibilidade de escapar deste mundo, através do”efeito gravitacional da dilatacion do tempo”.  Xunto á superfície  dum corpo que colápsa, em menos de um segundo, poderiamos percorrer miles e talvés milhons de anos, facendo viaxes mais rápidas que a luz.

                   Unha nave espacial, que fora enviada ó “Buraco Negro” seria tragada pelo campo gravitacional, o qual se comporta como um rio de luz que anula o tempo.  Se acaso fora tal como para resistir a forza das “Mareas” , que trataran de despedazala em mil pedaços, com temperaturas no borde exterior do disco superiores a 10.000 ºK, e o gás brilhando com luz de “Raios X”. Podria se resiste, introducirse no “Buraco Negro” em poucos segundos (do tempo do navio, que para um observador  distante, transcurriria um tempo muito maior).  Os campos magnéticos acelerarian a matéria, entrando enton num “Buraco de Gusano”, que a lançaria a distancias “Espaço-Temporais” incomensuráveis, nunha porcion de tempo muito pequena, acabando por sair por um “Buraco Branco”.

                Esta é a maravilhosa possibilidade, de navegar distancias infindas, que doutra maneira non estarian permitidas percorrer em tempo milagrosamente tan pequeno.

                   Oxalá, que poidamos aparecer nos confins do Universo, como “Superman” escapando da morte.

Léria cultural