ODE A BRAVURA

Falando Joao Guimaraes Rosa, dos homens cuxa forma de vida era a coraxem, xentes duras e acostumadas á guerra, capaces de enfrentar reximentos do exército, como nos velhos Sertoes de Euclídes da Cunha. Um dos Cangaceiros, correu com as mans abertas na direcion do canhon militar, e agarrandose a el escangalhouno polo chan adiante.
Outro dos episodios narrados no Grande Sertao Veredas, o prototipo do homen que non verga foi a do Xagunzo que caindo por um barranco abaixo, em noite de terrível bebedeira, non dobrou a cabeza, sendo encontrado morto meio metro enterrado na lama.
Tamen Bettancourt, filha de xefe Xagunzo, e mulher preparada para a guerra, morreu lutando na faca, vingando a morte do seu pai, em multitudinário combate corpo a corpo, que findou em carnificina total.
As lutas a Coitelo e Caetra, autentico ritual guerreiro da nossa terra, cuxa pervivencia se adivinha na Arxentina dos Gaúchos, golpeando sempre de baixo para arriba, a capa enrrolada na man, ainda que a Caetra tamen se convertia inesperadamente em temível arma ofensiva.
Vai esta, na memória de todos os brabos guerreiros Celtíbericos.

Léria Cultural

Deixar un comentario