(VIVE LA SANSCULOTERIE)
O atranco que puxo o povo Francés, no louco galopar das manadas “Neo Liberais” europeias, que qual bisontes desmadrados corrian cara ó abismo, foi dificilmente contornavel pelas hordas gobernamentais, que tiveron que asumir eles proprios a responsabilidade, en ves de descargala sobre as espaldas populares como pasou na Espanha. Cegos na sua fúria de aplicar as reformas programadas, non podian estacar diante desta negativa, e tiveron que resvalar um pouco na sua lexitimidade.
Ameazaban xa abertamente com bombardear, ainda que para isso tiveran que ficar sem vinho Francés. Esta história, faime recordar Policarpo Ribeiro, um Portugues que se consideraba Norte Americano, ainda que eu sempre lhe decia, que preferia os Portugueses. Este home quedou escandalizado, com unha discusion habida na embaixada, com um funcionário que non o consideraba autentico. O pobre argumentaba erradamente que Americano era todo aquel que tinha lido a Shaquespeare, ao que o funcionário lhe retrucou, que el non tinha tempo para ler essas porcarias.
Apesar de todos os Celtibericos, seren visceralmente anti Galos, ha que reconhecer certa categoria intelectual nestas xentes anónimas, que tenhen unha madures e unha cultura propria que lhes permite resistir a propaganda gobernamental.
Non sei se foi a minha instintiva simpatia polo amigo Xavi, que ultimamente estou caíndo no imperdoabel pecado de Afrancesamento, talvés sexa tamen a influencia do vinho Francés, cada veś os vexo com melhores olhos. Pois verdadeiramente, a maioria da nossa xente son Galicianos, e os nossos vecinhos son Portugaleses, e estas lindas raparigas, non son mais que unhas Galinhas.
Certifico, que ás veces os povos superan os seus gobernantes, mantendo viva no seu cerne a chispa da verdadeira Xustiza.
Léria Cultural
