Certa tarde, deu redea solta à sua vida, e a cabeza, que é a parte do corpo que mais pesa, acabou levando-o para um Puti-Club.
Ali encontrou unha senhora, nai dum monton de filhos, cada qual de seu home. Esta miséria humana acabou por tocar a sua fibra sensibel, e num alarde de compaixon e infinita xustiza, deulhe unha Tarxeta-Visa a fundo perdido, que ainda hoxe em dia figura na conta de “Perdidas y Ganancias” dunha entidade financeira da praza.
Obra benemérita por excelencia, que eu nunca deixaria de aplaudir, com toda a minha vehemente cumplicidade.
Dentro da sua vida monotona e servil, este ser humano encontrou forzas para a grandeza. Por primeira ves, abandonou a sua condicion de escravo, e repartiu como um Grande Senhor.
Eira Comunal