ARISTOTELES SOBRE A CONSERVACION DO PODER
(POLITEIA)
O amigo Aristóteles, apesar de ter sido falsíficado durante milénios a fio, por todo tipo de xentes, ningunha delas recomendável. Apesar de que a obra que figura a seu nome, nem sequer ser sua, senon que parecen ser recopilacions de filosofia grega antiga, feitas talves por Neo-Platónicos para a Biblioteca de Alexandria. Apesar de todos os pesares, conserva o maravilhoso encanto da indiscrecion, sempre metendo o naris onde non debe, por isso mesmo aqui o temos novamente, falando do que non deberia, desta ves sobre as diferentes maneiras de conservar o poder.
De todas as medidas a tomar, unhas van dirixidas á preservacion do poder, outras a semear a desconfianza mútua, a reducir a vontade das xentes e a humilhar os seus espíritos:
-Cuidando somente de protexer unha cousa, o seu poder.
-Ser mau com o povo e perxudicalo constantemente, simulando tudo a contrário.
-Sistema de educacion consecuente com os intereses do mando.
-Viver de acordo com a constituicion, non deve ser considerado escravidon, senon seguridade.
-Non atende ó interes comun, de non ser com miras do seu privado.
-Buscan sempre o dinheiro, os distintivos honorificos, o espírito de luxo e licencia.
-Aumentar e concentrar a propriedade da terra.
-Demagogos que ganhem a confianza do povo.
-Facilitan os ambiciosos
-Habia que cortar as espigas que sobresaían.
-Os tiranos temen mais os proprios custódios que os cidadans.
-A accion do tempo, é a causa de todo cambio.
-A imposicion de tributos, baixo o reinado de Dionísio, fixo que em cinco anos os particulares habian entregado ó tesouro a totalidade dos seus haberes.
-O povo inclinase menos a conspirar, contra os que tenhen os deuses a seu favor.
-As honras debe ser el persoalmente a conferilas, mas os castigos, deben ser aplicados por meio de maxistrados ou tribunais de xustiza.
-Nunca engrandecer a um home só, senon sempre a vários, xa que eles se vixiaran unhs ós outros.
-Se cre conveniente apartar alguem do seu poder, debe facelo sempre gradualmente.
-Os que atacan baixo a ira, preocupanse pouco de si mesmos.
-Os tiranos tenhen tamen a guerra declarada ós homes respeitáveis, como nocivos para o seu goberno, non so pela sua negativa a submeterse, senon por teren fé entre sí e nos demais cidadans, non denuncian, non informan.
-Os de espírito mesquinho, son úteis para ocupacions mesquinhas.
-Caracteristica do tirano, é sentir desagrado ante qualquer que sexa respeitavel, ou de espírito libre, pois tansolo reclama para sí esse dereito, um home bom, despoxa a tirania da sua superioridade.
-Característica tamén do tirano é, ter na sua mesa homens vindos de fora.
-Incitar á guerra, com o intento deliberado de ter o povo ocupado, e facer sentir constantemente a necesidade dum xefe.
-Fomentar a ocupacion constante, e a pobreza entre o povo submetido.
-Prohibir as comidas em comun, a irmandade, e a educacion, e todas as demais cousas desta natureza.
-Pobres e ricos, o mais importante é que ambos pensen, que deben a sua seguridade ó goberno, e que este impide que unha das partes inxúrie a outra.
-As realezas conservanse, levandoas a unha forma mais moderada, pois son menos invexadas, non seran continuamente odiadas e temidas, e o seu goberno durará mais.
Advertimos que tudo isto é pura ficcion, qualquer semelhanza com a realidade, é mera coíncidencia
¡¡ AI, ARISTOTELES, ARISTOTELES, MENOS MAL QUE NINGUEM SABE LER !!
Léria Cultural