SALVADOR DALI O XENIO

Este Senhorito, era segundo el mismo afirmaba, um fervoroso admirador do “Caudillo” Francisco Franco, porque  parece ser que salvara a Espanha da Anarquia.
Perviven na minha memoria, desde a xuventude mais tenra, duas intervencions suas na television estatal, ambas as duas profundamente reaccionárias.
Ficaron esperpenticamente grabadas nos meus adentros idealistas, talves pola parafernália do xesto dítirambico.
Na primeira afirmaba sem pudor: “Libertad, es la maravilhosa posibilidad, que contempla el derecho romano, de viver sin trabalhar. Es por lo que yo soi el hombre menos libre, porque he sido el que más ha trabajado”.
Quedaba bem claro, que o negócio era a negacion do ócio. A maravilhosa possibilidade, bem mirada, tampouco era tan boa, pois para que unhs viviran sem trabalhar, outros terian que facelo por eles. Ficaba pois decretada a escravidon Imperial, para satisfacer necesidades inconfesáveis.
A segunda laudatória, iva dirixida os militares golpistas, cuxa heroica aventura salvara a patria. Non importaba que custara mais de um milhon de vidas, era o precio necesário para restabelecer a autoridade no seu lugar.
Tomaba desta forma indigna Dali, o seu lugar no carro dos vencedores, cargando tamen sobre as suas costas parte do crime infame, cometido contra xentes boas e valentes, e que foron constantemente enganadas e vilipendiadas.

Léria Cultural             

Deixar un comentario