Noticia recollida no blog Guillade
Foi un pracer ter asistido ó taller de Julia Bouza e escoitar a esta escritora natural de Guillade. Enlazo aquí o seu blog, http://juliabouza.blogspot.com/2005/02/cuando-el-mundo-era-un-tringulo_27.html onde temos a oportunidade de coñecer a esta muller posuídora dunha rica bagaxe que xenerosamente compartiu con nós a semana pasada no taller de contos organizado aquí en Guillade.
Publicado en Etnografía local, Novas/Actualidade
Un par de anos despois de que varios usuarios do campo de futbito de Guillade tentara sen éxito (a través da venda de bolígrafos e chisqueiros) obter fondos e apoio para adecentar e mellorar dita instalación deportiva, a Asociación “O Arrasta” acaba de levar a cabo unha importante obra no seu entorno, coa plantación de árbores e bambáns para os nenos.
Agora só queda esperar que as árbores medrén o antes posible para proporcionar unha boa sombra que se agradecerá co paso do tempo, así como que os vándalos respecten a instalación e non obvien o que pón o letreiro alí colocado: “Non botar escombro” (nen lixo), algo por desgraza bastante habitual noutros puntos da nosa parroquia.
Publicado en Novas/Actualidade, Tempo de lecer
“Guillade e a súa Historia” é o nome que recibe o ciclo de conferencias que acaba de comezar no Local de Veciños da man da Asociación S. Gregorio. A xornada de inauguración contou coa presencia do investigador Juan Martinez Tamuxe, quen falou ante unha numerosa audiencia da pegada da cultura cultura castrexa e a súa evolución en séculos posteriores en Guillade, centrando boa parte da súa charla nos restos arqueolóxicos de Sta. Leocadia.
O ciclo de conferencias continuará en vindeiras datas con novas temáticas e convidados como o profesor e autor de varios libros “Pancho” Candeira, quen abordará a época da II República; así mesmo tamén se atopa no programa de actividades tratar temas tan próximos a moitos de nós como a emigración a Lisboa.
Publicado en Etnografía local, Novas/Actualidade
Unha das caracteristicas mais entranhadas no ser arcano dos Galegos, son as abaladas durante o crú xelo invernal, cara as lonxanas e demoradas viaxens.
Atraves do espaço infinito sem tempo, pois parece ser, que á velocidade da lus, o tempo inexoravelmente se deten.
Non queremos aqui falar daqueles que van para roubar, porque é cousa de xentes pobres e ordinarias, senon dos que doan o que de mais valioso atesouran, sendo o dar o verdadeiramente gratificante, ó contrario do que muita alma pensa.
Percorrendo o abismo cósmico, até as Galaxias mais velhas e distantes dos confins do universo, das quais um ignora quase tudo, incluso se algunha ves retornará.
Intentando adivinhar o Macro-Cosmos, atraves das pequenas cousas que nos rodean, e dos seus segredos mais ínfimos.
Ó final, por fim un dia largamente desexado, como se do Planeta dos Simios se tratara, e guiados pela amada estrela de Prisciliano
SEMPRE ACABAMOS VOLTANDO Á NOSSA TERRA.
Publicado en Etnografía local
O Pomar 